крынічыць

крынічыць незак.

Бить ключом.

Пасля, калі Толя ўбачыў на грудзях Максіма, вельмі блізка над сэрцам, прадзёртую куляй разорку, з якой неўтаймавана крынічыла кроў, хлопец падумаў, што ранены, відаць, страляў з адной рукі. Брыль. І ці не з такіх вось багдановічаўскіх радкоў будзе крынічыць наша гістарычная проза... Клышка.